‘Niets is zo natuurlijk als de dood’ gaat over de laatste levensmaanden van Evelien Roegiers. Een sterke vrouw met uitgesproken ideeën, ook over haar dood. We zien de reacties van familie, zorgverleners en omgeving die haar beslissingen doorkruisen. Haar antwoord hierop is tegelijk doortastend en ontroerend.

Na de diagnose ongeneeslijke blaaskanker maakte Evelien duidelijk dat ze geen chemotherapie wilde. In het ziekenhuis werd meteen begonnen met pijnbestrijding. Als gevolg van de medicatie was ze de eerste dagen wat in de war. Toen ze door een aanpassing van de dosis weer de oude was, bezwoer ze Armand (haar zoon) dat dit geen tweede keer meer mocht gebeuren. Ze wilde absoluut helder blijven denken. Armand: ‘We hebben toen duidelijke afspraken op papier gezet: zolang ze de pijn kon verdragen en ze nog bij volle bewustzijn was, wilde ze een rustige, natuurlijke dood sterven. Anders wilde ze euthanasie.’