Ans Nieuwenbrug-Bron (93), spijkerbroek, lang wollen vest, is een markante vrouw. Eigenwijs ook. Ze wankelt af en toe op haar benen, maar de suggestie om een rollator aan te schaffen wijst ze verontwaardigd van de hand. ‘Ik loop liever ondersteboven dan met een rollator.’ Ans probeert te genieten van elke dag. Maar ze is moe, ze zou ‘s ochtends het liefst niet meer wakker worden. Ze neemt het besluit een einde aan haar leven te maken. ‘Ik ben gewoon klaar.’

Margot, die sinds kindsbeen bij haar over de vloer komt, probeert te begrijpen waarom Ans niet langer wil wachten.